Córka Krwawych – Anne Bishop

Nigdy nie przepadałam za książkami fantasy. Za każdym razem jak próbowałam jakąś przeczytać, znudzona odkładałam ją po kilku rozdziałach. No cóż, nie każdy lubi smoki, elfy, zapomniane królestwa i tajemnicze klejnoty. Przyznaję, że Córka Krwawych przyciągnęła mnie przepiękną okładką. Za każdym razem jak wchodziłam do księgarni, postać z magiczną księgą wołała mnie tak długo aż w końcu uległam. Jak ja się cieszę, że czasem zdarza mi się kupić książkę dla okładki 🙂

Otwieram książkę, przekartkowuje kilka pierwszych stron. Na karcie tytułowej widzę oryginalny tytuł: „Daughter of the Blood”, czyli tłumaczenie dobre. Dalej info dla kogo książka, podziękowania, kilka słów wstępu od autorki. Na stronie 9 mamy „Hierarchia Krwawych” innymi słowy podział mężczyzn i kobiet. No proszę, kobiety stoją wyżej niż mężczyźni. Czyżby feministyczne fantasy? Dalej mamy spis kamieni, ale nie jest napisane do czego służą, dowiecie się tego z treści książki. W końcu prolog, w którym czytamy o niejakiej Tersie, która przepowiada nadejście najpotężniejszej Czarownicy w historii Krwawych, a następnie usuwa się w szaleństwo nazwane „Wykrzywionym Królestwem”. Co to takiego, tego również dowiecie się z fabuły. Cała księga składa się z trzech części, każda taka część z rozdziałów, a każdy rozdział z podrozdziałów z nazwą miejsca, w którym aktualnie rozgrywa się akcja. Zagmatwane? To dopiero początek. Czytając tę serię trzeba naprawdę skupić się na fabule, bo inaczej nie będziecie wiedzieć kto jest kim ani co się w ogóle dzieje.

Bohaterowie:
– Saetan Daemon SaDiablo – Wielki Lord Piekła, ojciec Daemona, Lucivara, Mephisa i Peytona. Z opisu można wywnioskować, iż wygląda jak Antonio Banderas w Wywiadzie z Wampirem.
– Daemon Sadi (SaDiablo) – Najmłodszy syn Saetana. Poznajemy go jako seksualna zabawkę na dworze Dorothei.
– Lucivar Yaslana (SaDiablo) – Pół Eyrien, pół Hayllian. Poznajemy go jako niewolnika na dworze Prythian. Kolejna seksualna zabawka (dzieci Saetana coś mają pecha)
– Surreal SaDiablo – Zawodowa assasynka i prostytutka, świetnie radzi sobie ze sztyletami.
– Jeanelle Angelline – Tajemnicza dziewczyna, która raz po raz pojawia się w różnych miejscach.
– Dorothea SaDiablo – Najwyższa kapłanka Hayll.
– Hekatah – Druga żona Saetana i matka dwójki jego dzieci. Znienawidzona przez prawie cały dwór.
– Mephis SaDiablo – Najstarszy syn Saetana. Zastępuje swego ojca, kiedy tylko trzeba.
– Tersa – matka Daemona, przepowiedziała nadejście najpotężniejszej Czarownicy.
– Wilhelmina – starsza siostra Jeanelle.
Oprócz wyżej wymienionych, jest jeszcze kilkunastu innych bohaterów. Pomimo że są drugoplanowi, każdy z nich wnosi do fabuły coś ważnego. Jest ich tylu, że na początku trudno połapać się, kto jest kim.

Świat przedstawiony:

Cała historia jest niezwykle szczegółowo opisana, autorka wykreowała fantastyczny świat w najdrobniejszych szczegółach. Każdy bohater ma swoje miejsce w historii. Każdy z nich jest bardzo dokładnie scharakteryzowany. Rzadko kiedy można spotkać tak przemyślane i złożone osobowości, a ich portrety psychologiczne musiałyby być spisane na wielu stronach. Anne Bishop nie pominęła nawet pomniejszych postaci, które pojawiają się tylko w kilku rozdziałach. Nawet one mają swoje rozbudowane osobowości oraz motywy postępowania. Akcja rozgrywa się w trzech krainach, w Kaeleer, Terreille i w Piekle (To ostatnia jest według mnie najbardziej interesująca). Czas jest bliżej nieokreślony, ale opisy domów, ubrań, mebli i innych przedmiotów przypominają czasy Króla Artura.

Hierarchia i Kamienie:

W hierarchii Krwawych, to kobiety mają większą władzę. W społeczeństwie, królowa pełni ważniejszą funkcję od króla, a mężczyźni z reguły służą kobietom. Niestety jest to tylko powierzchowne wrażenie, gdyż płeć piękną może zostać „złamana” przez mężczyznę w swą dziewiczą noc, co oznacza utratę większości Fachu. U Anne Bishop błona dziewicza spełnia bardzo ważną rolę. Odpowiednie rozdziewiczenie może zwiększyć moc kobiety, a nieodpowiednie (na przykład gwałt) może zniszczyć ją psychicznie i taka czarownica będzie wtedy niezdolna do używania większego Fachu niż prosta telekineza.

Każdy Krwawy rodzi się z przypisanym do niego kamieniem i w zależności od siły i mocy z jaką się rodzi, kolor klejnotu to wykaże. Najpotężniejszy kamień jest koloru czarnego, potem kolejno z coraz mniejszą mocą są: szaroczarny, szary, czerwony, szafir, zielony, opal, purpurowy zmierzch, letnie niebo, różowy, tygrysie oko, żółty i na końcu najsłabszy, czyli biały. Podczas składania Ofiary Ciemności, młoda osoba wkracza w wiek dorosłości (coś w stylu „sweet sixteen” albo 18tki) i otrzymuje drugi silniejszy kamień. Są one potrzebne do uprawiania Fachu, czyli magii. Im wyższy w hierarchii kolor, tym większa jest moc Krwawego.

Fabuła:

Fabuła jest tak rozbudowana i zawiła, że można się w niej łatwo zgubić. Polecam czytać „Córkę Krwawych” w ciszy i spokoju. Jak już wspomniałam wcześniej, Tersa przepowiada nadejście najsilniejszej Czarownicy. Wiele lat później akcja rozgrywa się na terytorium Pruul, gdzie poznajemy Lucivara. Pół krwi Eyrieńczyk jest trzymany w łańcuchach, z obawy że mógłby uciec od swej królowej. Dowiadujemy się w jakich warunkach żyją niewolnicy i w jaki sposób są karani za nieposłuszeństwo lub źle wykonaną robotę. Autorka bardzo realistycznie wszystko opisała, więc bez problemu czytelnik wyobrazi sobie wszystkie okrutne sceny. Gdy nastaje noc, Lucivar rozmyśla nad swoim parszywym życiem aż w końcu pojawia się mała kilkuletnia dziewczynka o blond włosach. Przybyła do niego, bo usłyszała, że bohater chciałby mieć przyjaciela. Po krótkiej rozmowie, dziewczynka przedstawia się jako Jeannelle, nie wie jak się znalazła w Pruul, ale często w taki niewiadomy sposób podróżuje. Oboje się zaprzyjaźniają i ona obiecuje, że jeszcze kiedyś go odwiedzi. Tak właśnie rozpoczyna się cała historia. W następnych rozdziałach poznamy Daemona i dwór, na którym służy oraz Saetana i jego królestwo. Wszystko to jest przeplatana opisami życia Surreal, intrygami Dorothei i Hekatah oraz przygodami tajemniczej złotowłosej dziewczyny o szafirowych oczach. Cała książka jest przesycona Fachem, walką o władzę i dominacje, brutalnym seksem, gwałtami, morderstwami na różne wymyślne sposoby oraz nieoczekiwanymi zwrotami akcji. Żeby fabuła nie była za ciężka, w trakcie całej historii nie zabraknie też ciętego humoru, którego bohaterami są najczęściej mieszkańcy piekła z Saetanem na czele.

Ja pierwszą częścią „Czarnych Kamieni” jestem zachwycona i nie mogę doczekać się kontynuacji. Z całą stanowczością polecam, nie tylko fanom fantasy i nie tylko dziewczynom 😉

Ocena: 6/6

Martycja