Najbardziej inteligentny człowiek w historii – Augusto Cury

Czuję się zmęczona. Dawno nie czytałam książki, która byłaby tak bardzo… Zła. Kiedy otrzymałam newsletter wydawnictwa Harper Collins, pozycja zatytułowana „Najbardziej inteligentny człowiek w historii” wydawała mi się bardzo ciekawa.

Czas żyć, czas zabijać – Miroslav Žamboch

Łotrzykowskich powieści fantasy podszytych duchem przygody powstało bardzo dużo. Można więc przewidywać, że rynek literacki powinien być nimi nasycony, jednak kolejni twórcy wciąż sięgają w głąb swojej wyobraźni by tworzyć coraz to nowych smokobójców, zabójców czarnoksiężników, najemników i generalnie zakapiorów, których przygody mają ubarwiać nam szaroburą rzeczywistość za oknem.

Teatr Węży. Dwie Karty – Agnieszka Hałas

Ciężko przejść obojętnie obok książki, którą polecają najwybitniejsi Polscy pisarze fantasy. Nie chodzi tu tylko o Roberta M. Wegnera. Swoje rekomendacje dali również Andrzej Pilipiuk i Robert J.Szmidt. Skoro więc takie osobistości wypowiadają się w tak pozytywny sposób, to o jakoś niniejszego tytułu możemy być w zasadzie spokojni. Czy rzeczywiście wszystkie te pochwały znalazły odzwierciedlenie na kartach powieści? Przejdźmy zatem do fabuły.

Morderstwo na starej plebanii – Jill McGown

Przygoda, romans, horror… tematyka książek bywa różna, ale kryminał to coś, po co powinno się sięgać choćby od czasu do czasu. Dlaczego? Ponieważ nie należy zapominać o gimnastyce szarych komórek, a szukanie sprawcy „na własną rękę”, daje naprawdę wiele frajdy. Ci, którzy czytują kryminały, dobrze o tym wiedzą.

Drużyna. Kaldera – John Flanagan

John Flanagan to mistrz, to jest po prostu mistrzunio. Jak inaczej wytłumaczyć fenomen gościa, który napisał już dwudziestą pierwszą książkę młodzieżową i ona nie obniża poziomu serii ani o cal? Na te książki się czeka. To nie jest tak, że przeczytało się pierwszych pięć, a potem zaczyna się robić nudno i w sumie, już się za bardzo nie pamięta co było na początku. Tu, z tomu na tom, jest coraz lepiej. Przygody są barwne, ciekawe i co najważniejsze MEGA wciągające. Postacie rozpisane w rewelacyjny sposób nie dają się nie lubić. Zwiadowcy i Drużyna to niby są oddzielne serie, ale nie do końca.

Zakochaj się Julio – Natalia Sońska

Uwielbiam książki Natalii Sońskiej.

Zimowy wieczór, otulona kocem, w jednej ręce książka, w drugiej kubek z gorącym napojem. Czytałam. Prawie bez przerwy. Pochłonęłam historię Julii w kilka godzin. Chyba staję się fanką powieści obyczajowych. Polskich autorek. Już jestem wierną czytelniczką pozycji wydawanych przez „Czwartą stronę”.

Pocałunek zdrajcy – Erin Beaty

Z młodzieżówkami to jest tak, że albo są dobre albo lepiej, żeby nigdy nie powstały. Nie wiem czy też macie takie odczucia, ale ja, kiedy już zdecyduję się na jakąś książkę z tego gatunku, to znajdzie się on wśród tych wyniesionych na piedestał na Olimpie lub spadnie aż do Hadesu na wieczne potępienie. No, jest jeszcze czyściec, czyli miejsce, gdzie trafiają książki ani złe ani wybitne, po prostu takie, którym czegoś zabrakło.

Hex – Thomas Olde Heuvelt

Od jakiegoś czasu okładka tej książki mnie nawiedzała, czy to w księgarniach, czy w internecie. Opis wydawał się ciekawy, więc postanowiłam tytuł zakupić. Niestety nie zdążyłam, gdyż otrzymałam egzemplarz recenzencki wraz z pętlą do powieszenia, zdjęciem i tajemniczą notatką. Powieść była reklamowana pozytywnymi komentarzami Stephena Kinga i George R.R. Martina, więc tym bardziej musiałam jak najszybciej się do niej zabrać! W trakcie czytania, przypomniałam sobie, że ja przecież nie przepadam ani za „Grą o Tron”, ani za twórczością Kinga…

Cztery płatki śniegu – Joanna Szarańska

Ho, ho, ho! Nastał czas świąt! Zanim zacznę o dzisiejszej książce, to chciałabym Wam wszystkim życzyć Wesołych Świąt (spóźnione, ale szczere! 😀 ) oraz szczęśliwego Nowego Roku! Czytajcie więcej książek, czytajcie cały czas, pochłaniajcie je 😉 Życzę zdrowia, sukcesów życiowych i zawodowych, miłości i radości, a przede wszystkim róbcie to co kochacie i nie dajcie sobie wmawiać, że to bezsens.

Murder Park. Park morderców – Jonas Winner

Dobry thriller posiada ciekawe miejsce akcji, interesujących bohaterów i klimat, który musi być gęsty jak mgła na mokradłach. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że opuszczone wesołe miasteczko jest idealnym miejscem na tego typu powieść. Jak dodamy do tego seryjnego mordercę, to wyjdzie mieszanka wybuchowa. Właśnie te cechy posiada książka Jonasa Winnera.