Noc Kupały – Katarzyna Berenika Miszczuk

Z reguły kontynuacje czytam minimum rok po przeczytaniu części pierwszej. Co się więc stało, że w samym środku wakacji chwyciłam za „Noc Kupały”, chociaż „Szeptuchę” przeczytałam w listopadzie? Cóż, powodów jest wiele: bo nie mogłam się doczekać kontynuacji, bo miałam ochotę na słowiańską powieść, bo jestem Polką o słowiańskich korzeniach, bo akurat książki pani Miszczuk znajdują się u mnie w domu, a nie u rodziców, jak większość moich książek 😛 Trochę bałam się, że druga część okaże się słabsza, jednak już na początku czytania przekonałam się, że autorka do tego nie dopuści 😉

Lucky Luke: Ucieczka Daltonów – Morris & Goscinny

Po ostatnim zrecenzowanym przez mnie albumie KLIK przygód najsłynniejszego kowboja Dzikiego Zachodu czułem niedosyt. Brakowało mi przede wszystkim jego największych (i najmniejszych zarazem) adwersarzy – braci Dalton. Ku mej uciesze, Martycja, jakby czytając w moich myślach, zarzuciła mi kolejny album do recenzji.

Morderstwo ma motyw – Francis Duncan

Gdy przeczytałam na okładce „Znakomity kryminał w angielskim stylu”, moje oczęta wręcz zaświeciły. Połączenie kryminału i angielskiego stylu to coś, co mogłabym jeść łyżkami. Żadne nowoczesne badania, tylko dochodzenie do sedna dzięki potędze umysłu. „Morderstwo ma motyw” Francisa Duncana zapowiadało się szalenie przyjemnie – ze względu na opis oraz okładkę. Aż chciało się czym prędzej ulokować w odosobnieniu i zacząć czytać. I tak też uczyniłam.

Zaraza – Laura Thalassa

Książek dystopijnych w ostatnim czasie narobiło się tyle co grzybów po deszczu. I może słusznie, bo jest to taki gatunek, w którym może wydarzyć się dosłownie wszystko. Jeśli dołożyć do tego jeszcze jakiś niebanalny wątek romantyczny to mamy do czynienia z kawałkiem ciekawej literatury. Kiedy więc w zapowiedziach wydawnictwa Filia zobaczyłam książkę „Zaraza” Laury Thalassy postanowiłam, że muszę ją przeczytać.

Ciemna strona księżyca – Grzegorz Gajek

Przeglądając strony poświęcone książkom natrafiłem na zapowiedź książki Grzegorza Gajka. Intrygująca okazała się nie tylko okładka, ale i wydawnictwo. W takim przypadku nie pozostało mi nic innego jak tylko napisać o egzemplarz recenzencki. Otrzymałem go za co bardzo dziękuję. Pora przejść do sedna.

Bajki Mariackie – Ewa K. Czaczkowska

„Książka, którą trzymacie w rękach, otwiera przed wami niezwykły świat pradawnych mariackich podań, jak i tych historii, które rozgrywały się na oczach waszych dziadków i rodziców (…)”

Ks. Dariusz Raś

Właściwy wybór – P. Z. Reizin

Nie widzimy wiatru, a jednak owiewa nas i otula podczas spaceru pod gołym niebem. Wdychamy niewidzialne powietrze pozbawieni wątpliwości w jego istnienie. Niewidoczna, wszechobecna siła, która trzyma piecze nad nami, może więc być równie prawdziwa.

Księga M – Peng Shepard

Światem nie wstrząsnęła wojna. Nie było inwazji z kosmosu.
Wody nie wystąpiły z brzegów, a rzeki nie spłynęły krwią.
Hemu Joshi po prostu stracił cień. A z nim wspomnienia. Indie. Brazylia. Boston. Apokalipsa zaczyna się subtelnie: wraz z utratą cienia łatwiej się zapomina.
Nie tylko o kluczach na kuchennym blacie, ale też o tym, że ogień parzy, a człowiek żeby przeżyć, musi jeść.
Ory i Maxine świętują ślub przyjaciół, gdy klęska Zapomnienia uderza w Boston. W opuszczonym hotelu gdzieś w Wirginii znajdują azyl do czasu, aż i Max traci cień. Wiedząc, że z każdym utraconym wspomnieniem stanowi coraz większe zagrożenie dla Ory’ego, Max znika.
Zrozpaczony, podąża tropem żony. Po drodze musi zmierzyć się z niebezpiecznym światem, w którym prawo przestało obowiązywać. Ci którzy utracili cień zmierzają w jednym kierunku: na Południe, gdzie mają nadzieję znaleźć ratunek.
Czy Oriemu uda się ją odnaleźć Max zanim jej pamięć zniknie całkowicie?

Królestwo Popiołów część 1 i 2 – Sarah J. Maas

Nadszedł ten moment! Zakończyłam historię, którą rozpoczęłam kilka lat temu. Seria książek, które od lat cieszą się ogromną popularnością, i która na zawsze zakorzeniła się w popkulturze. Seria, o której mowa rozpoczęła się tytułem „Szklany tron”, a dziś będę mieć dla Was recenzję ostatniego, 6 tomu, czyli „Królestwa popiołów”.

Rzeźnia numer pięć – Kurt Vonnegut

Książka, którą biorę dziś na warsztat, jest powieścią, o której słyszeli już chyba wszyscy i prawdopodobnie nie da się niczego nowego o niej powiedzieć. Zdarza się. „Rzeźnia numer pięć” uznawana jest za arcydzieło literatury antywojennej. To „klasyk”, łączący w sobie powieść historyczną, science fiction czy dramat. Przez jednych chwalona, przez drugich ganiona.