Czy chcesz zostać starą panną? – Mari Okazaki

To moja pierwsza recenzja mangi w tym roku. PIERWSZA! Żeby nie było, ja mang czytam całkiem sporo. Mam zasadę wymiany – jedna książka na siedem mang. Co to oznacza? Ano to, że gdy skończę jakąś książkę, to potem przez siedem dni czytam siedem mang, czyli codziennie jeden tytuł. Dlaczego nie piszę recenzji mang? A komu się chce pisać o kolejnym tomiku serii?! Jak ktoś tak robi, to ma moje uznanie 😉 Ostatnio dorwałam jednotomówkę z wydawnictwa Hanami. Muszę przyznać, iż „Czy chcesz zostać starą panną” jest pierwszym tytułem, jaki zakupiłam od tego wydawcy 😛

Reklamy

Noc Kupały – Katarzyna Berenika Miszczuk

Z reguły kontynuacje czytam minimum rok po przeczytaniu części pierwszej. Co się więc stało, że w samym środku wakacji chwyciłam za „Noc Kupały”, chociaż „Szeptuchę” przeczytałam w listopadzie? Cóż, powodów jest wiele: bo nie mogłam się doczekać kontynuacji, bo miałam ochotę na słowiańską powieść, bo jestem Polką o słowiańskich korzeniach, bo akurat książki pani Miszczuk znajdują się u mnie w domu, a nie u rodziców, jak większość moich książek 😛 Trochę bałam się, że druga część okaże się słabsza, jednak już na początku czytania przekonałam się, że autorka do tego nie dopuści 😉

Timeless – Gail Carriger

To już ostatnia część serii „Bezduszna”, która nigdy nie ujrzała światła dziennego w Polsce. Wielka szkoda, bo fani pewnie chcieliby wiedzieć, jak się wszystko kończy po przeczytaniu czterech tomów. Tak jakoś w Polsce bywa, że wydawnictwo potrafi wydać 2/3 części, czy jak w przypadku serii Gaill Carriger 4/5. Mam książkę w oryginale, którą w końcu po czterech latach przerwy przeczytałam. Jakie okazało się zakończenie serii?

Skradzione morderstwo – James Oswald

Ostatnio robiłam porządki w książkach, aby znaleźć zapomniane przeze mnie tytuły lub ostatnie części serii. Tak też natknęłam się na książki szkockiego autora, czyli „Sprawy inspektora McLeana”. Kiedy zajrzałam na bloga i okazało się, że pierwszą część przeczytałam w 2016 roku, to od razu chwyciłam za kontynuację, a resztę części położyłam w widocznym miejscu.

Za kilka demonów więcej – Kim Harrison

Rzadko kiedy się zdarza, abym przeczytała powieść w roku jej wydania. Tym razem nie postąpiłam inaczej, więc piątą część serii „Zapadlisko” przeczytałam rok po polskiej premierze. Całe szczęście, że napisałam recenzję poprzedniej części, dzięki temu przed „Za kilka demonów więcej” przypomniałam sobie, na czym mniej więcej zakończyła się historia i o co w ogóle w niej chodziło 😉

Gra Anioła – Carlos Ruiz Zafon

W lutym 2019 – zachorowało mi się, a to oznaczało czytanie Zafona! Tak, bo tradycję to trzeba celebrować, a że „Marinę” przypadkiem chwyciłam jesienią podczas przeziębienia, „Cień wiatru” był rok później również jesienią, dlatego gdy w tym roku wylądowałam w łóżku z zapaleniem zatok, musiałam sięgnąć po „Grę Anioła”. I tak oto w łóżku znów towarzyszył mi Zafon 😉

Odkrycie sukuba – Richelle Mead

„Wszystko co dobre szybko się kończy”, chyba że robisz tak jak ja – delektujesz się jak najdłużej, nawet jeśli oznacza to rozpuszczone lody, zeschnięte ciasto, zimną herbatę, czy czytanie książki sześć lat po premierze 😉 Niestety, kolejna dobra seria za mną i kolejna depresja przede mną, ale co zrobić, gdy przejmujesz się losem fikcyjnych postaci? 😛

Marvel. Superbohaterki – Lorraine Cink, Alice X. Zhang

Fajnie, że komiksy i filmy rysunkowe o superbohaterach mają teraz swój czas. Niby kiedyś też były popularne, ale spójrzmy prawdzie w oczy. Odkąd twórcy filmów marvelowskich przenieśli na duży ekran przygody ulubionych bohaterów z dzieciństwa, świat oszalał na punkcie Iron Mana, Kapitana Ameryki, czy Spider-mana. No właśnie, ale przecież to wszystko mężczyźni, ale co z kobietami?! Niby mamy Czarną Wdowę, czy Kapitan Marvel, ale czy tylko one zostały stworzone przez Marvel? Na szczęście jest ich więcej. A książka skupia się na 65 z nich.

Zabójcza biel – Robert Galbraith

Ile to ja musiałam czekać na kolejną część jednej z moich ulubionych serii o prywatnym detektywie?! Dwa lata! Jednak kiedy dorwałam nowy tom w moje dłonie, to troszkę zrozumiałam czas oczekiwania, gdyż czwarta część ma o około 170 stron więcej od swojej poprzedniczki. Więcej zrozumienia bym miała dla autora, gdyby „Zabójcza biel” miała 750, a nie 650 stron 😛

Świat sprzed #MeToo – Agnes Grossman

„#Me too” to hashtag oznaczający „#Ja też”, który pojawił się w mediach społecznościowych w październiku 2017 roku. Miał on zwrócić uwagę na problem molestowania seksualnego. Akcja została nagłośniona po skandalu z producentem filmowym Harveyem Weinsteinem oraz spopularyzowana dzięki aktorce Alyssie Milano. Polska 2019, Amber wydało książkę o traktowaniu kobiet w kulturze masowej.