Biała krypta – Mariette Lindstein

Mariette Lindstein to autorka, którą bardzo polubiłam podczas czytania cyklu „Sekta ViaTerra”. Jej pióro dopracowane było w najmniejszych detalach, wzbudzając we mnie mnóstwo emocji. Ba, sama opowieść była potwornie wiarygodna. Ale nie ma się co dziwić, gdyż autorka naprawdę miała styczność z sektą. Dlatego też, gdy tylko zobaczyłam nową jej książkę, nie potrafiłam sobie odmówić. O jakim tytule mowa? „Biała krypta”. Przyznajcie, iż brzmi mrocznie. I tak też jest. Jest to kolejna powieść poświęcona manipulacji oraz zniewoleniu. I po raz kolejny mamy do czynienia z sektą. Zaciekawieni?

Cała prawda o zwierzętach – Lucy Cooke

Muszę się przyznać, że jestem stuprocentową miłośniczką zwierząt, nie potrafię obok żadnego przejść obojętnie, a gdy zaczną się tylko ciepłe dni, to każdy weekend stoi pod znakiem spacerów po Ogrodzie Zoologicznym (ach, biedny ten mój narzeczony!).

Dzieci sekty – Mariette Lindstein

„Dzieci sekty” Mariette Lindstein to ostatnia część trylogii „Sekta ViaTerra”. Nawet nie potrafię opisać, jak bardzo czekałam na tę książkę, i jak bardzo się cieszyłam, kiedy wyjmowałam ją z koperty. Strasznie brakowało mi bohaterów i napięcia podczas czytania. Rzuciłam wszystko i zaczęłam czytać.

Sekta powraca – Mariette Lindstein

Wydaje Ci się, że nie dałbyś się omotać żadnej sekcie? Uważasz masowe samobójstwa za szaleństwo? Ale gdyby ktoś przedstawił Ci opis miejsca, które byłoby dla Ciebie rajem, związałbyś się z tym miejscem? Czy naprawdę tak łatwo dostrzec sektę, jak się wszystkim wydaje?

Szukając Alaski – John Green

Głównym bohaterem powieści ”Szukając Alaski” jest szesnastoletni Miles. Chłopak bez przyjaciół, o bardzo nudnym życiu, którego pasją jest zapamiętywanie ostatnich słów wypowiedzianych przed śmiercią przez ważne osoby.

Donald Trump. W pogoni za sukcesem – Michael D’Antonio

Ta recenzja będzie o człowieku, który je ze złotego talerzyka, steruje ludźmi bez największych problemów, lata własnym boeingiem 747, i który publicznie dał dotknąć swych włosów, by ludzie uwierzyli, że to wciąż jego prawdziwe. Mowa o Donaldzie Trumpie, który już niebawem będzie „wyskakiwał” z lodówki każdego człowieka na świecie. Właśnie takie mam wrażenie. W Polsce jeszcze się tego nie odczuwa, ale gdy wygra wybory prezydenckie, byłabym skłonna uwierzyć, że tak właśnie będzie.

Życzenie – Alexandra Bullen

Powieść przeleżała u mnie cztery lata, więc w końcu po nią sięgnęłam. Do zakupy przekonał mnie opis, który mówił o magii sukienki. Przecież tam gdzie magia nie powinno być nudno, prawda? Prawda? Niestety, książkę tę muszę nazwać jednym z największych czytelniczych rozczarowań 2014 roku 😦

Zazdrość – Gregg Olsen

Książki z wątkiem morderstwa, mało kiedy goszczą na mojej półce. Ale kiedy dochodzą do tego postacie z wyjątkowymi talentami, bądź mocami parapsychologicznymi, jestem w stanie spojrzeć na tytuł przychylnym okiem. Teraz wybór padł na „Zazdrość”. Skusiła mnie nie tylko obłędna i przyciągająca wzrok okładka, ale również opis. Naprawdę bardzo rzadko w książkach mam do czynienia z bliźniaczkami. Zwłaszcza gdy obie są postaciami pierwszoplanowymi. Zazwyczaj, to jedna z sióstr wiedzie prym w powieści, lecz tutaj opis wskazywał na to, że obie razem są kluczowymi postaciami. No cóż, dałam się skusić…

Monster High 4. Po moim trupie – Lissi Harrison

Nie tak dawno, nasza blogowa przyjaciółka Kasia, pochwaliła się cudnym kostiumem Halloweenowym córki. Mała była przebrana za Draculaurę, czyli jedną z bohaterek „Monster High”. Patrząc na małą kopię wampirzycy skojarzyłam, że przecież mam na półce nie tkniętą czwartą część przygód jej i reszty potwornych licealistów. Biorąc pod uwagę mój marny humor, stwierdziłam, że to odpowiednia chwila, aby po nią sięgnąć…

Kruczobór – Andrew Peters

„Cokolwiek zamierzasz zrobić, o czymkolwiek marzysz, zacznij działać. Śmiałość zawiera w sobie geniusz, siłę i magię”*

Andrew Peters, jak głosi nota na okładce jego książki, to człowiek niezwykle fascynujący, ale i dziwaczny. Od dziecka rozmawiał z drzewami, uwielbiał się na nie wspinać i chyba właśnie ta fascynacja zakiełkowała w jego umyśle i pozwoliła na stworzenie pierwszego tomu fantastycznej trylogii o ostatniej naturalnej enklawie ludzi. Przede wszystkim muszę podkreślić, że oceniam tę książkę z perspektywy dziecka, bo po kilku rozdziałach zrozumiałam, że ta powieść jest naprawdę skierowana stricte do „młodszych nastolatków”, jednakże zwrócę uwagę na elementy, które mogą nie przypaść do gustu starszym czytelnikom. Jednak najpierw nieco zdań o fabule.