Montessori w twoim domu – Simone Davies

Ciężko zrecenzować poradnik. Kiedy mam do zrecenzowania jakikolwiek twór literacki jest to „w miarę” dość proste. Dostaję historię, bohaterów, akcję i finał. Albo mi się podoba, albo nie. Albo wam go polecę, albo stwierdzę, że nie warto marnować czasu.Z poradnikami jest o tyle trudniej, że każdy z nich, z jakiejkolwiek dziedziny, powstaje po to by w pewien sposób ułatwić nam życie. Na serwisie Youtube codziennie dodawane są filmy pt. 10 sposobów na szybsze sprzątanie, albo 15 tricków przydatnych w gotowaniu itp.

Więźniowie szarości – Christine Lynn Herman

Moje pierwsze myśli o “Więźniach szarości” brzmiały: znowu jakieś wyizolowane miasteczko, znowu nastolatka z traumą i mocami, o których nie wiedziała, no i oczywiście przeznaczenie. Ciekawiło mnie czy z tego układu można coś jeszcze wyciągnąć i tak stworzyć historię by nie mieć odczucia deja vu? Coś jednak przyciągało i intrygowało w tej pozycji. Niewątpliwie skusił mnie tu wątek związany z Szarością. Czym jest, jaki wpływ wywiera na rzeczywistość i przede wszystkim jakie monstrum więzi w środku?

Escape room – Megan Goldin

Słyszeliście z pewnością o ciekawym tworze, jakim są escape room’y. Są to pokoje zagadek, w których najczęściej spędza się godzinę i rozwiązuje różne zagadki matematyczne i logiczne, mające na celu znalezienie klucza, by się wydostać. Choć sama nie cierpię na klaustrofobię i nie miałabym problemu, by spędzić trochę czasu w jednym pomieszczeniu i szukać podpowiedzi, to jednak czułabym pewien dyskomfort, że mogę z niego nie wyjść. Przykładem może być nieszczęśliwy wypadek nastolatek i pożaru. Nie zmienia to jednak mojej ciekawości względem takich miejsc i kiedyś z pewnością chciałabym spróbować takiej przygody, a tymczasem dziś chciałabym opowiedzieć o książce Megan Goldin o tytule „Escape room”.

The Dad Lab. Domowe laboratorium – Sergei Urban

Dzięki wydawnictwu Bukowy Las od kilku dni żyję w zachwycie! Przelewam, brudzę, wącham, rysuję… Po prostu eksperymentuję!

Biała krypta – Mariette Lindstein

Mariette Lindstein to autorka, którą bardzo polubiłam podczas czytania cyklu „Sekta ViaTerra”. Jej pióro dopracowane było w najmniejszych detalach, wzbudzając we mnie mnóstwo emocji. Ba, sama opowieść była potwornie wiarygodna. Ale nie ma się co dziwić, gdyż autorka naprawdę miała styczność z sektą. Dlatego też, gdy tylko zobaczyłam nową jej książkę, nie potrafiłam sobie odmówić. O jakim tytule mowa? „Biała krypta”. Przyznajcie, iż brzmi mrocznie. I tak też jest. Jest to kolejna powieść poświęcona manipulacji oraz zniewoleniu. I po raz kolejny mamy do czynienia z sektą. Zaciekawieni?

Cała prawda o zwierzętach – Lucy Cooke

Muszę się przyznać, że jestem stuprocentową miłośniczką zwierząt, nie potrafię obok żadnego przejść obojętnie, a gdy zaczną się tylko ciepłe dni, to każdy weekend stoi pod znakiem spacerów po Ogrodzie Zoologicznym (ach, biedny ten mój narzeczony!).

Dzieci sekty – Mariette Lindstein

„Dzieci sekty” Mariette Lindstein to ostatnia część trylogii „Sekta ViaTerra”. Nawet nie potrafię opisać, jak bardzo czekałam na tę książkę, i jak bardzo się cieszyłam, kiedy wyjmowałam ją z koperty. Strasznie brakowało mi bohaterów i napięcia podczas czytania. Rzuciłam wszystko i zaczęłam czytać.

Sekta powraca – Mariette Lindstein

Wydaje Ci się, że nie dałbyś się omotać żadnej sekcie? Uważasz masowe samobójstwa za szaleństwo? Ale gdyby ktoś przedstawił Ci opis miejsca, które byłoby dla Ciebie rajem, związałbyś się z tym miejscem? Czy naprawdę tak łatwo dostrzec sektę, jak się wszystkim wydaje?

Szukając Alaski – John Green

Głównym bohaterem powieści ”Szukając Alaski” jest szesnastoletni Miles. Chłopak bez przyjaciół, o bardzo nudnym życiu, którego pasją jest zapamiętywanie ostatnich słów wypowiedzianych przed śmiercią przez ważne osoby.

Donald Trump. W pogoni za sukcesem – Michael D’Antonio

Ta recenzja będzie o człowieku, który je ze złotego talerzyka, steruje ludźmi bez największych problemów, lata własnym boeingiem 747, i który publicznie dał dotknąć swych włosów, by ludzie uwierzyli, że to wciąż jego prawdziwe. Mowa o Donaldzie Trumpie, który już niebawem będzie „wyskakiwał” z lodówki każdego człowieka na świecie. Właśnie takie mam wrażenie. W Polsce jeszcze się tego nie odczuwa, ale gdy wygra wybory prezydenckie, byłabym skłonna uwierzyć, że tak właśnie będzie.