Dlaczego mężczyźni kłamią, a kobiety płaczą – Allan Pease, Barbara Pease

Czasem lubię sięgnąć po książkę, która nie jest tylko wymyśloną historią, przenoszącą mnie w inny czas czy miejsce. Zdarza się, że sięgam po lekturę, która umożliwia mi zgłębienie własnego „ja”, a także zrozumienie innych. Jednak nie lubię typowych poradników, nudnych, nakazujących, przekonujących, że tylko te rozwiązania, które są w nich przedstawione, to te” jedyne słuszne”.

Tarcza Gai – Kevin Hearne

Czyż nie jest on przystojny? 😀

Długo czekałam na tę pozycję. Zbiór dziewięciu opowiadań ze świata druida Atticusa to nie lada gratka dla fanów cyklu Kroniki Żelaznego druida. Kevin Hearne rozpisuje się z taką łatwością i lekkością jakby opisywał swoje własne przygody. Idealnie kreuje świat bogów i bóstw, żonglując wątkami i lawirując między fantastycznymi światami legend i wierzeń. W cyklu dotychczas ukazało się osiem tomów a opowiadania wypełniają luki między nimi, dopełniając w końcu niedopowiedziane, czy pominięte wątki. Czy warto je przeczytać? Jasne, że tak!

Dar wilka – Anne Rice

Ile to już minęło od przeczytania powieści autorki „Kronik Wampirów”? Będzie już ze dwa lata, a przecież w liceum i na studiach chłonęłam wszystkie książki Anne Rice. Ostatnio miałam przyjemność czytać „Mumię”, która była czymś dla mnie zupełnie nowym po wampirach i czarownicach Mayfair. Tym razem autorka zabrała się za nowy gatunek nadnaturalnych istot – wilkołaki. Czy Pani Rice udało się stworzyć coś nowego i niekonwencjonalnego?

Kołek na dachu – Kevin Hearne

Jak człowiek żyje sobie już dobre dwa tysiące lat,

to nie ma mocnych – musiał się po drodze narazić

kilku wampirom.

Ludzie średniowiecza – Michael Prestwich

Kupując książkę o tematyce historycznej, zwracam szczególną uwagę na dwie kwestie. Pierwszą z nich jest okres, do którego odnosi się dany tytuł i wydanie. Autor schodzi na boczny plan. Poznaję go dopiero w chwili, kiedy zagłębiam się w to, co czytam. Książka, którą dzisiaj zrecenzuję trafiła w moje gusta i przykuła mnie do lektury na kilka wieczorów.

Zielonooki Demon – Jaye Wells

Część trzecia serii o Sabinie Kane dotrzymuje kroku swoim poprzedniczkom. W związku z tym, że przygody rudowłosej należą do jednej z moich ulubionych serii, każdą następną historię poznaję tylko i wyłącznie w święta lub wakacje. Tym razem czytanie powieści przypadło na Wielkanoc. Książka umiliła mi święta i sprawiła, że zapomniałam, ile w kwietniu miałam skończyć lat…

Mroczne Klejnoty – Chelsea Quinn Yarbro

Zawsze w okolicach zimy, lubię przeczytać coś poważniejszego lub mrocznego. Tym razem padło na powieść z wampirem, ale nie jakimś tam przystojniakiem, którego jedyną cechą jest bycie przystojnym. Mam na myśli hrabiego Saint-Germain, który podróżuje poprzez kraje i wieki, aby jakoś przeżyć swoje wieczne życie.

Nie gaś światła – Bernard Minier

Czego wymagamy od dobrego kryminału? Niewątpliwie najważniejsza jest fabuła, która potrafi wywołać w czytelniku mnóstwo emocji, takich jak zaskoczenie, napięcie czy strach. Kolejnym ważnym elementem jest motyw, który zespoi całą opowiedzianą historię i głównych bohaterów. Warto też wspomnieć o dobrej narracji. Czy recenzowana przeze mnie powieść posiada wszystkie te cechy? Już na samym wstępie mogę powiedzieć, że tak. Jeśli poszukujecie wszystkich tych cech, to książka Bernarda Miniera jest właśnie dla was.

Miecze dobrych ludzi – Snorri Kristjansson

Zbliża się koniec X wieku. Kiedy do Polski przybywa św.Wojciech, w Norwegii szykują się ogromne zmiany. Król Olaf Tryggvason, który odrzucił wiarę politeistyczną, próbuje siłą nawracać na chrześcijaństwo, co wywołuje ogromną falę wzburzeń i niechęci. Trudno się dziwić. Mitologia nordycka była w tamtych czasach mocno zakorzeniona i pełniła kluczową rolę w licznych potyczkach i postępowaniach ówczesnych mieszkańców.

Mumia – Anne Rice

Z twórczością autorki „Wywiadu z Wampirem” po raz pierwszy zetknęłam się w liceum, kiedy to moje koleżanki zachwycały się filmem z Bradem Pittem i Tomem Cruisem. Postanowiłam obejrzeć tę iście wychwalaną ekranizację, na której śmiertelnie się wynudziłam i nazwałam „gównem miesiąca”. Kiedy jednak zachorowałam i na tydzień musiałam zostać w domu, koleżanka pożyczyła mi „Wampira Lestata”, który mnie zachwycił na tyle, że zaczęłam czytać każdą część „Kronik wampirów”, a kiedy po kilku latach znów obejrzałam film „Wywiad z Wampirem”, to biłam się w pierś, bo jak mogłam nie docenić tego arcydzieła?! Pozostawało jednak pytanie, czy autorka poradzi sobie z tematem mitologii egipskiej…