Miasteczko Deadwood skąpane było w blasku słonecznego poranka. Promienie słońca odbijały się w ziarenkach piasku. Wiatr wzbijał tumany kurzu w opustoszałych uliczkach. Otulił na chwilę ciemną sylwetkę mężczyzny i zatrzepotał jego płaszczem. Samotna postać trwała niewzruszona. Twarz skrywał cień ronda kapelusza. Czytaj dalej „Smocze kły – Michael Crichton”
Kto z nas chociaż raz nie marzył o tym by poznać kulisy przyszłości? By zajrzeć, za tą tajemniczą kotarę i zobaczyć co przyniesie jutro? Czy mając taką wiedzę, moglibyśmy zmienić bieg wydarzeń? Te i inne pytanie ludzie zadają sobie od dawna, przez co otaczają nas przeróżne dzieła czy to książkowe czy filmowe realizujące rozmaite scenariusze. Próbujące znaleźć odpowiedzi, poruszające coraz to nowsze kwestie. Czytaj dalej „Fundacja – Isaac Asimov”
Czwarty i przedostatni tom przygód rudowłosej połknęłam w weekend podczas okresu. Tak, bo jak mam okres, to lubię poczytać sobie o wampirach – takie moje zboczenie (ach ten Lestat i spijanie krwi zakonnicy…). Powieść czytało się tak dobrze jak poprzednie, a po skończeniu uświadomiłam sobie, że został mi już tylko jeden tom. Przez tę rewelację, musiałam łyknąć 2 tabletki i iść spać, aby nie cierpieć mentalnie (bo fizycznie już było ok). Czytaj dalej „Złotousta diablica – Jaye Wells”
Moje pierwsze zetknięcie z twórczością Carli Montero mogę uznać za bardzo udane. Na pewno sięgnę po pozostałe książki, ale tej chyba nie przebiją. Czytaj dalej „Zimowy wiatr na twojej twarzy – Carla Montero”
Ciężko przejść obojętnie obok książki, którą polecają najwybitniejsi Polscy pisarze fantasy. Nie chodzi tu tylko o Roberta M. Wegnera. Swoje rekomendacje dali również Andrzej Pilipiuk i Robert J.Szmidt. Skoro więc takie osobistości wypowiadają się w tak pozytywny sposób, to o jakoś niniejszego tytułu możemy być w zasadzie spokojni. Czy rzeczywiście wszystkie te pochwały znalazły odzwierciedlenie na kartach powieści? Przejdźmy zatem do fabuły. Czytaj dalej „Teatr Węży. Dwie Karty – Agnieszka Hałas”
Zawsze, kiedy ktoś mi się pyta jakie są plusy bycia recenzentem odpowiadam: Czytanie książek, po które nigdy bym nie sięgnął, gdybym nim nie był. To jest moim zdaniem największy atut tej pracy. Dlaczego o tym wspominam? Otóż najprawdopodobniej tak by się stało z niniejszą powieścią, bo Gervasio Posadas jest w naszym kraju mało znanym pisarzem i trudno byłoby wyhaczyć go na półce w księgarni. Dlatego, kiedy nadarzyła się okazja skorzystałem z uprzejmości wydawnictwa REBIS i przygarnąłem do siebie książkę Urugwajczyka. Czy było warto? Czytaj dalej „Mentalista Hitlera – Gervasio Posadas”
Dawno nie miałam okazji recenzować książki z nurtu tych, które interesują mnie najbardziej. Tym większą radość sprawiła mi przesyłka z wydawnictwa REBIS. Co znalazło się w kopercie? „Labirynt śmierci” Philipa K. Dicka. Tak, tego samego, który napisał chociażby słynnego Blade Runnera. Czytaj dalej „Labirynt śmierci – Philip K. Dick”
Czasem lubię sięgnąć po książkę, która nie jest tylko wymyśloną historią, przenoszącą mnie w inny czas czy miejsce. Zdarza się, że sięgam po lekturę, która umożliwia mi zgłębienie własnego „ja”, a także zrozumienie innych. Jednak nie lubię typowych poradników, nudnych, nakazujących, przekonujących, że tylko te rozwiązania, które są w nich przedstawione, to te” jedyne słuszne”. Czytaj dalej „Dlaczego mężczyźni kłamią, a kobiety płaczą – Allan Pease, Barbara Pease”
Czyż nie jest on przystojny? 😀
Długo czekałam na tę pozycję. Zbiór dziewięciu opowiadań ze świata druida Atticusa to nie lada gratka dla fanów cyklu Kroniki Żelaznego druida. Kevin Hearne rozpisuje się z taką łatwością i lekkością jakby opisywał swoje własne przygody. Idealnie kreuje świat bogów i bóstw, żonglując wątkami i lawirując między fantastycznymi światami legend i wierzeń. W cyklu dotychczas ukazało się osiem tomów a opowiadania wypełniają luki między nimi, dopełniając w końcu niedopowiedziane, czy pominięte wątki. Czy warto je przeczytać? Jasne, że tak! Czytaj dalej „Tarcza Gai – Kevin Hearne”
Ile to już minęło od przeczytania powieści autorki „Kronik Wampirów”? Będzie już ze dwa lata, a przecież w liceum i na studiach chłonęłam wszystkie książki Anne Rice. Ostatnio miałam przyjemność czytać „Mumię”, która była czymś dla mnie zupełnie nowym po wampirach i czarownicach Mayfair. Tym razem autorka zabrała się za nowy gatunek nadnaturalnych istot – wilkołaki. Czy Pani Rice udało się stworzyć coś nowego i niekonwencjonalnego? Czytaj dalej „Dar wilka – Anne Rice”
