Odkrycie sukuba – Richelle Mead

„Wszystko co dobre szybko się kończy”, chyba że robisz tak jak ja – delektujesz się jak najdłużej, nawet jeśli oznacza to rozpuszczone lody, zeschnięte ciasto, zimną herbatę, czy czytanie książki sześć lat po premierze 😉 Niestety, kolejna dobra seria za mną i kolejna depresja przede mną, ale co zrobić, gdy przejmujesz się losem fikcyjnych postaci? 😛

Akademia wampirów tom 6. Ostatnie Poświęcenie – Richelle Mead

Wszystko, co dobre, kiedyś się kończy. Jedna z moich ulubionych serii również. Co prawda ostatnia część wyszła w Polsce w 2012 roku, jednak ja ją przeczytałam dopiero w tym. Zawsze kiedy muszę obejrzeć ostatni odcinek ulubionego serialu, czy przeczytać ostatnią część serii, to mam doła. A to wcale nie jest fajne, kiedy ma się przed sobą, coś po czym nie ma już nic 😦

Kroniki krwi 6. Rubinowy Krąg – Richelle Mead

Czekała, czekała

aż się doczekała,

czyli

wielki finał świetnej serii.

Zacznę od tego, że serdecznie dziękuję wydawnictwu Nasza Księgarnia za dokończenie i wydanie ostatniego tomu Kronik Krwi. Długo kazaliście czekać, ale nie zostawiliście swoich czytelników na lodzie, za co wybijacie się u mnie na pierwszym miejscu moich ulubionych wydawnictw – brawo!

Królowa Cierni – Richelle Mead

Czy ktoś jeszcze pamięta, że pani Mead oprócz „Akademii Wampirów” oraz „Melancholii Sukuba” napisała również „Córkę Burzy”? Uwielbiam serie pani Richelle, zarówno te dla młodzieży, jak i te dla dorosłych. Wydawnictwo Amber wiele lat temu wydało dwie części z czterech „Czarnej Łabędzicy”. Ja, pomimo iż bardzo szybko przeczytałam pierwszą część, jakoś do drugiej nie miałam ochoty podchodzić. Teraz żałuję, bo okazało się, że niewiele pamiętam z początku historii, przez co musiałam przeczytać moją recenzję „Córki burzy”, która liczy sobie pięć lat.

Cienie Sukuba – Richelle Mead

To już przedostatnia część serii z pięknym sukubem w roli głównej. Po raz kolejny przechodzę tę samą mieszankę uczuć – z jednej strony cieszę się, że przygody Georginy powoli się kończą, z drugiej smucę się, że za chwilę rozstanę się z panną Kincaid na zawsze. No cóż, trzeba będzie skupić się na reszcie zaległych książek, które kurzą się już kilka lat 😛

Akademia Wampirów 5: W mocy ducha – Richelle Mead

Nadszedł ten moment, gdy mogłam sięgnąć przedostatnią część jednej z moich ulubionych serii młodzieżowych. Smutno mi, jak sobie pomyślę, że już w przyszłym roku zakończę moją przygodę z Rose i Dymitrem, no ale cóż począć? Nie mogę wiecznie przekładać czytania tak ciekawej dla mnie historii. Zwłaszcza że autorka znów wplątała główną bohaterkę w tarapaty i postawiła przed nią kolejne sekrety do zgłębienia 😉

Namiętność Sukuba – Richelle Mead

To już czwarta część przygód mojego ulubionego sukuba i aż emowanie bierze, jak sobie pomyślę, że zostały już tylko dwie książki serii o Georginie Kincaid. Przygotujcie się na pozytywną recenzję, bo ja za bardzo lubię twórczość pani Mead, żebym miała się do czegokolwiek przyczepiać 😛

Akademia wampirów 4: Przysięga Krwi – Richelle Mead

Uwielbiam tę serię, i pomimo że przedprzedostatnia część różni się od pozostałych miejscem akcji, to i tak czytałam książkę z zapartym tchem, przeżywałam przygody nastoletniej dampirzycy, wyzywałam zachowanie nastoletniej Morojki i prychałam na strzygę Dymitra 😉

Marzenia Sukuba – Richelle Mead

Przygody Georginy Kincaid są niczym przepyszna czekolada z niespodzianką. Można naciąć się na orzechy, bakalie, chrupki, lentilki lub strzelającą gumę. Tak samo jest w książkach pani Mead, gdzie nieważne na co się trafi, bo i tak będzie to wyśmienicie podane i nie zawiedzie. Wszystko to sprawia, że każdą częścią serii delektuję się wieczorami zajadając się czekoladą i opijając się owocową herbatą. Powieść pochłonęłam w trzy wieczory, a potem wpadłam w rozpacz, bo uświadomiłam sobie, że pozostałe książki znajdują się u moich rodziców, w odległości 50 kilometrów…

Akademia Wampirów 3: Pocałunek Cienia – Richelle Mead

Nie raz już wspominałam, ale i tak w kółko będę to powtarzać. „Akademia Wampirów” jest, bezapelacyjnie, najlepszą serią o nastoletnich wampirach, jaką czytałam! Trzecia część, którą właśnie skończyłam tylko to potwierdza, bo ja naprawdę rzadko kiedy ronię łzę po zakończeniu powieści (Jedną? Ty płakałaś jak bóbr! Dop. Raven). Jest mi bardzo trudno nie sięgnąć po kolejną książkę, zwłaszcza po TAKIM zakończeniu, ale tak bardzo lubię Rose & resztę, że mam zamiar sobie tę serię dawkować raz na ruski rok 😛