117 – piętrowy domek na drzewie – Terry Denton

Pamiętam mniej więcej, kiedy rozpoczęła się moja przygoda z serią Andy’ego Griffitha i Terry’ego Dentona i ich domkiem na drzewie, który z każdą kolejną książką coraz bardziej się rozrastał o kolejne trzynaście pięter. Dotarliśmy w końcu do sto siedemnastego piętra! I to wcale nie jest koniec 😉

104-piętrowy domek na drzewie – Andy Griffiths, Terry Denton

Nie wiem jak Was, ale mnie wiosna napełnia energią, życiem i dobrym nastrojem. Nie jest mi wcale straszna ilość projektów do zrobienia na zajęcia czy bajzel w garażu, który muszę ogarnąć. Mam energię. Dużo energii. Mam jej tak dużo, że mam czasem wrażenie, że mogę sięgać gwiazd i wymyślić jakąś niesamowitą rzecz, która zmieni ludzkość. Jednak… po co, skoro można równie dobrze usiąść wygodnie w fotelu z kubkiem herbaty i w leniwy dzień na parę godzin przenieść się do magicznego domku na drzewie Terry’ego i Andy’ego?

91-pietrowy domek na drzewie – Andy Griffiths, Terry Denton

Pierwsze moje zetknięcie z serią „Domek na drzewie” Andy’ego Griffintha i Terry’ego Dentona zaczęło się od „39-piętrowego domku na drzewie” jakiś rok temu i od tego czasu jestem wielką fanką tego absurdalnego cyklu. Właściwie nie wiem, co mnie ciągnie do tego, ale jest to przyciąganie bardzo fajne i dające zapomnieć choć na chwilę o świecie. Będąc już poza wiekiem –naście, bawię się równie dobrze.

78-pietrowy domek na drzewie – Andy Griffiths, Terry Denton

Nigdy nie pojmę dorosłości. A przynajmniej tego aspektu, który dotyczy tego, że dzieci chcą być dorosłe, żeby mogły robić co chcą (pozornie), a dorośli marzą czasem, by stać się na powrót dziećmi bawiącymi się na podwórku od rana do wieczora – nie mając żadnych poważnych problemów. Ja kiedyś też bardzo chciałam być dorosła. Chciałam, bo teraz chciałabym czasem cofnąć się w czasie i tylko się bawić, jeść i spać.

52-piętrowy domek na drzewie – Andy Griffiths, Terry Denton

Chciałabym cofnąć się do czasów dzieciństwa, by beztrosko biegać całymi dniami po działce dziadków, wspinać się na drzewa i zajmować sobie czas najgłupszymi pomysłami. Niestety, czasu nie cofnę, ale mogę czasami poczuć się jak siedmiolatka bez problemów, zmartwień dorosłego życia i poczytać książkę dla młodszych czytelników.

39-piętrowy domek na drzewie – Andy Griffiths, Terry Denton

Jest maj, kwiatuszki powoli rozkwitają, ptaszki w gniazdkach stale popiskują, bo są głodne, pogoda płata nam figle i ciągle pada, a my? Przez wahania pogodowe nic nam się nie chce. Jesteśmy zmęczeni, osowiali, ciągle byśmy tylko spali i czekali aż dni ciemności przeminą i otuli nas majowe słońce, tak przez wszystkich wyczekiwane. Opisując to wszystko mam na myśli głównie region, w którym mieszkam, nie mogę mówić o innych województwach. W moim mieście od początku maja nie jest za przyjemnie ani pogodnie.